Kürk Mantolu Madonna

Sabahattin Ali - Yapı Kredi Yayınları

Coook eski bir kitap bu… Remzi Kitabevi’nden 1943 yılında cikmis ilk baskısı. Daha sonra 1998’de YKY’da basmış tekrar.  Benim okuduğum ise YKY’da 53. baskısı. Yine kitapyurdu.com’da en çok satanlar listesinde adını gördüğüm için aldığım bir kitap. Bir yerlerden de tanıdık geldi aslında, emin değilim belki de bir arkadaşımdan duymuş olabilirim daha önce. Yıllar sonra bile satış listelerinde ilk sıralarda olabilmesi kadrinin bilindiğine inandırdığı için ne kadar etkileyici… 

“Novella” diye adlandırılan sanki uzun bir hikâye gibi kitap. Dolu dolu 149 sayfa. İki kısımdan oluşuyor gibi aslında, bir dramatik, hüzünlü, sonu trajik asil hikâye bir de bu hikâyenin bize ulaşmasını sağlayan hikâye. Türk Edebiyatı Klasiklerini en çok okuduğumuz ortaokul, lise dönemlerinden tatlar alarak okutuyor kendini. Bilinmeyen kelimeleri çok olmakla beraber dip notlar o konuda yardıma yetişiyor.

Her satiri dikkatle okunması, kavranması gereken anlamlarla yüklü. Hani birçok insan kitap okurken kendine hoş gelen yerlerin altını çizer ya, daha önceleri başka kitaplarda da ayni hissi duymama rağmen, ilk kez bu kitapta gerçekten bir kalem alıp altını çizdim etkilendiğim satırların. Ama doğrusu geç kaldığım için bir suru manidar cümle ilk kısımlarda çizilemeden kaldı... İşte kitabin ortalarında beni etkileyenlerden bir cümle:

“Hiç bir hakikatin beni ondan uzaklaştırmasına tahammül edemeyeceğimi anlıyordum. Ruhlarımız için en lüzumlu, en kıymetli olan şeyleri birbirimizde bulduktan sonra diğer teferruatı görmemezlikten gelmek, daha doğrusu büyük bir hakikat için küçük hakikatleri feda etmek, daha insanca ve daha insaflı olmaz miydi?” 

Bir diğeri daha...

“Asil mühim olan, iki insanın birbirini bulması bu derece güç olan su dünyada, bu nadir servete ermekti. Öte tarafı hep teferruattı. Bunların kendiliğinden düzelmesi, asil büyük noktaya, birbirimizi bulmuş olmak hakikatine uyması lazımdı……” Fakat Raif’in de dediği gibi hayatlarımız ehemmiyetsiz teferruatların oyuncağı.

Kendi kendime birçok anlamlar bulabiliyorum sayfalarında ve tekrar okumayı da istiyorum Sabahattin Ali’nin bu eserini. Muhakemeler yapıyorum karşıdakine kendini ifade etmenin ne kadar önemli olacağı üzerine. Başka turlu geçebilecek bir hayatin bambaşka yönlere gitmesinden kopuk iletişimi sorumlu tutabiliyorum bu kitapla. Ayni zamanda Dünya’nın farklı yerlerinde iyi ya da kotu ne farklı hayatlar yaşanabileceği de seriliyor gözler önüne ama aslolan Ask iste…

Umarım sizler de okur ve neyin sizler için daha önemli olabileceği, hayatinizin gerçek anlamı üzerine düşünür, bir “hep” için mi yoksa bir “hiç” için mi yaşayacağınıza karar verir ve adimlarinizi atarsiniz.

CES